SOWA OPAC : Miejska i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Janowie LubelskimKatalog księgozbioru

Książka

W koszyku

oceń

Powrót do starego domu / Ilona Gołębiewska. - Warszawa : Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza, 2018. - 475, [5] stron ; 20 cm.

(Stary Dom / Ilona Gołębiewska ; T. 1)

Autor

Gołębiewska Ilona (1987- ). Autor

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Archiwa prywatne Kobieta Rodzina Tajemnica Polska

Gatunek

Powieść obyczajowa

Alicja Pniewska ma 37 lat. Jej małżeństwo właśnie się rozpadło, straciła lukratywną posadę, została bez dachu nad głową. Uciekając przed swoim zrujnowanym życiem, znajduje schronienie w starym rodzinnym domu w malowniczej miejscowości Pniewo. Zaskakujące zdarzenia, niezwykli ludzie i tajemnica sprzed lat wystawią Alicję na ciężką próbę. Prawdziwa, poruszająca i trzymająca w napięciu do ostatnich stron książka o sile ludzkich pragnień i marzeń. Daje wiarę i nadzieję na to, że nigdy nie jest za późno, by budować swoje życie od nowa. Przenosi do świata dziecięcych wspomnień i miejsca, które w sercu każdego człowieka ma szczególne znaczenie - do rodzinnego domu. [Nota Wydawcy]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Oddział dla Dorosłych

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 821.162.1-3 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Publikacja dostępna również w formie książki mówionej.

Recenzje:

Ilona Gołębiewska - cykl powieściowy "STARY DOM" "POWRÓT DO STAREGO DOMU" - cz. I "TAJEMNICE STAREGO DOMU" - cz. II "PAMIĘTNIK ZE STAREGO DOMU" - cz. III Bohaterka tego cyklu powieści Alicja Pniewska, po ciężkich zawirowaniach życiowych / rozpad małżeństwa, utrata pracy i domu/ wraca do domu swego dzieciństwa. odziedziczonego po rodzicach, starego, drewnianego domu w Pniewie na Kurpiach.
I tutaj postanawia zacząć wszystko od nowa. (...)
Z powrotem w rodzinne strony powolutku zaczynają splatać się z nią losy wielu ludzi - małego Michałka, sieroty i jego schorowanej babci, artysty stolarza wychowującego samotnie swą córeczkę i stary Dziad, włóczęga wiejski, a raczej pustelnik, mieszkający gdzieś w okolicznym lesie. To miejscowi, których Alicja poznaje po powrocie.
Ale też są ci, których zostawiła w przeszłym życiu - serdeczna przyjaciółka, która pogubiła na moment swe wartości życiowe, a także były mąż Paweł, który próbuje do niej wrócić i wreszcie żona Adama Joanna, od lat hulająca po świecie niespodziewanie zjawiająca się w Pniewie, by sporo namieszać w życiu jeszcze męża i córeczki, którzy świetnie się czują w zalążkach rodziny, którą próbują stworzyć Adam i Alicja.
I jeszcze skrywana tajemnica rodzinna - odkrycie istnienia przyrodniej siostry Ewy i pamiętnik dziadka, w którym to ukazane jest piekło wojny i obozu w Stutthofie, dopełnione powieściami Henryka , owego dziada pustelnika, który okazał się serdecznym przyjacielem dziadka, a powrót z obozowego piekła i utrata tam ukochanej osoby, uczyniła z niego odludka mieszkającego w schronie.
W tym wielowątkowym cyklu powieściowym autorka ukazuje, że najważniejsze w życiu człowieka są jego korzenie i że nigdy nie należy zapominać o więzach rodzinnych.
Cykl ten, moim zdaniem, przeznaczony jest przede wszystkim dla czytelnika poszukującego wzruszeń i pozytywnych emocji.
To cykl naszpikowany tajemnicami, które bohaterka wolno odkrywa, np. listy dziadka do Elizabeth i niespodziewany przyjazd jej wnuka, odnalezienie dokumentów tłumaczonych w obozie przez dziadka i Elizabeth.
POLECAM ten ciepły, pełen emocji cykl powieściowy o rodzinie, przyjaźni, miłości, zawiści i nienawiści.
Opowieść o starym domu, w którym splata się przeszłość z teraźniejszością, a bohaterka śladem swego dziadka pisze pamiętnik /cz. III/, w którym spisuje myśli o heroizmie codziennego dnia, bo "Ile dasz z siebie (...), tyle do ciebie wróci".

„Powrót do starego domu” Ilony Gołębiewskiej wzbudzał moje zainteresowanie od dawna. Nie tylko za sprawą pięknej i idyllicznej okładki, ale również dlatego, że słyszałam o tej powieści sporo dobrych opinii. Kiedy więc nadarzyła się okazja i książka wpadła w moje ręce nie wahałam się ani chwili na wyborem lektury, choć w kolejce „do przeczytania” mam sporo zaległości.
Czy było warto? I czy powroty do starego domu mogą być motywujące? (...)
Lektura tej powieści to było moje pierwsze spotkanie z piórem Ilony Gołębiewskiej. Nie mogę powiedzieć, że się zawiodłam na fabule, aczkolwiek muszę przyznać, że była ona w moim osobistym odczuciu, nieco wyidealizowana.
Autorka utkała piękną i łatwą w odbiorze historię, którą czytało mi się w szybko i przyjemnie. Jednak wszystko to, co spotykało Alicję – główną bohaterkę – czasami wydawało mi się nazbyt naciągnięte. Podczas lektury patrzyłam na wszystko przez pryzmat własnego doświadczenia i ono nie pozwalało mi wierzyć w to, że kłopoty tak łatwo i pięknie się kończą. W książce bowiem każdy problem, każdy życiowy zakręt, każda sprawa znajduje, kolokwialnie mówiąc „happy end”.
Ktoś powie, że tego nam w życiu przecież trzeba! Jasne, że tak...ale niestety zbyt dobrze wiem, że nie zawsze wszystko kończy się odnalezieniem garnka złota na końcu tęczy. Z tego powodu – takie założenie, że za każde dobro dostajemy dobro, a zło zawsze zostaje ukarane sprawiedliwie i z nawiązką – jest moim zdaniem nieco przesłodzonym spojrzeniem na świat. Nie jestem pesymistką, która wszędzie widzi czarne scenariusze – ale zdaję sobie sprawę z tego, że pewnych życiowych kwestii, nie da się, tak po prostu zakończyć dobrze, pomimo najszczerszych chęci. A jak wiadomo „dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane”.
„Powrót do starego domu” Ilony Gołębiewskiej zawiera w sobie odniesienia do historii naszego kraju, co bardzo mi się spodobało. Okres drugiej wojny światowej – doświadczenia i trudne przeżycia ludzi autorka oddała bardzo starannie poprzez stare pamiętniki dziadka Alicji – pisane podczas jego pobytu w obozie koncentracyjnym. Tu muszę przyznać, że były to moje najlepsze fragmenty tej powieści. Lubię kiedy w książkach historia przeplata się z fikcją. Zwłaszcza jeśli jest to odnośnik do faktów, o których wciąż mało się mówi i pisze. Osobiste doświadczenia ludzi, którym udało się przeżyć piekło wojny – wzrusza mnie i ściska mi serce za każdym razem.
„Powrót do starego domu” jest powieścią napisaną lekkim, plastycznym językiem i świetnie nadaje się na wiosenne popołudnia w ogrodzie czy na balkonie przy filiżance kawy.
Mimo, że w wielu kwestiach, w moim odczuciu, jest to książka posypana słodkim lukrem, to i tak mogę ją Wam polecić do przeczytania.
Jeśli lubicie zawsze dobre zakończenia we wszystkich życiowych aspektach, wówczas z pewnością lektura Was zachwyci pod każdym względem i przyniesie Wam mnóstwo ukojenia i wiary w to, że dobro zawsze zwycięży.
Dla mnie lektura tej powieści, była miłą i lekką odskocznią od codzienności, pełną ciepła, dobra, przyjaźni i miłości. Szkoda mi tylko jednego – że w prawdziwym życiu nie ma tak dobrze, jak na kartach tej powieści.
Z chęcią sięgnę po kolejny tom trylogii „Stary dom”, by dowiedzieć się w jaki sposób autorka rozwinęła dalej kwestie, które w tej części pozostawia niedomknięte. Ciekawi mnie wątek Pawła, oraz tajemniczych dokumentów, o których mowa w powojennych pamiętnikach. Jestem również bardzo zaintrygowana wątkiem małego Michałka oraz żoną Adasia, która zniknęła i ślad po niej zaginął.